Celibat... -

No tak ten kontrowersyjny celibat u księży... Wink

jesteście za czy przeciw??...piszcie co myślicie

Jestem za. Smile

Tzn. tak było, więc czemu to zmieniać. Czy komuś to przeszkadza? Może to już i przyzwyczajenie, bo trochę dziwnie by było (przynajmniej początkowo), gdyby teraz to się zmieniło. A z opiniami na temat tego, że księża, nie mając własnych rodzin, nic nie wiedzą o ich problemach itp., nie zgadzam się. Mają przecież rodzinę, z której się wywodzą i wśród krewnych się obracają, znają rodziny z parafii, więc widzą jak to wygląda. Mogą tak samo dobrze zaobserwować różne zjawiska, będąc obok - czasem może lepiej, bo obiektywniej.
Zresztą my na to nie mamy wpływu i bardzo dobrze, bo czasem strach pomyśleć, co ludzie mogliby wymyślić, "unowocześniając" kapłaństwo. Wink

w sumie dobrze, ze nie mamy na to wpływu...ale ja jestem zdania, że celibat powinien być obrowolny...

No i ja jeszcze dołożę swoje trzy grosze na temat celibatu, skoro już jestem użytkownikiem tego forum. Niezbyt zgadzam się ze zdaniem Natalii a mianowicie tym, że celibat powinien być dobrowolny. Dlaczego? Otóż, jako świecki przedstawiciel Kościoła katolickiego i jego pracownik znam mniej więcej strukturę tej nazwijmy to umownie instytucji. Jeśli księża mogliby zakładać rodziny to w niedługim czasie mielibyśmy do czynienia w miarę lekkim, łatwym i przyjemnym „zawodem ksiądz”. A co z problemem prawdziwego powołania? No właśnie.
Natalio dobrze Ci radzę, przestudiuj sobie 2000 lat chrześcijaństwa a zobaczysz jak się kończyło takie eksperymentowanie i dlaczego celibat został wprowadzony a może wtedy głębiej zrozumiesz idee tej Wspólnoty. Swoją drogą to jak dobrze znam konserwatywność Kościoła to nieprędko się to zmieni bo Kościół w takich sprawach jest bardzo ostrożny.
Mam bardzo ciekawego sąsiada (pomódlcie się o niego by człowiek odnalazł właściwą drogę), którego można by śmiało nazwać radykalnym reformatorem Kościoła. Równo rok temu, kiedy to w upalne popołudnie porządnie „odkaził” swe wnętrze alkoholem dał mi wykład. Była tam też mowa o celibacie a dokładniej rzecz biorąc to bardzo mu się nie podobało to, że w przyszłości będę księdzem. Oczywiście to jego bujna wyobraźnia kazała mu tak myśleć bo on nie rozróżnia księdza od katechety. A wracając do sedna sprawy to cytując dosłownie jego wizje dotyczące przyszłych księży stwierdził, że „wszystkim klerykom należy popodrzynać jaja ale nie tak by jaj nie mieli tylko po to by byli impotentami”. Co Ty na to Natalio? Czy zgadzasz się ze zdaniem mojego sąsiada?
Kościół Kościołem, a jak to się ma do postrzegania go przez wiernych? No właśnie idąc do seminarium ma się z reguły te 19 lat i teoretycznie w tym wieku człowiek jest dojrzały emocjonalnie i psychicznie. Decyzja ta podejmowana jest na całe życie ale znając realia to wśród wszystkich kleryków są też i tacy, którzy się pomylili. Księża w dzisiejszym świecie są postrzegani przez większość społeczeństwa jako darmozjady żerujące na biednym społeczeństwie. Osobiście znam jednego człowieka, który poszedł do seminarium nie z powołania a czystych zachcianek materialistycznych. Wytrzymał 2 miesiące. Zresztą to już jest temat na osobną dyskusję więc nie będę się rozpisywał. Reansumując – celibat jest potrzebny.

Zgadzam się z tym, co zostało napisane przez wcześniejszą osobę (pomijając kwestię sąsiada)! Ksiądz zapewne stałby się tylko zawodem dla głów rodzin, którzy uważaliby ten sposób jako dobry, by utrzymać swe rodziny. Bo niestety ludzie tak często myślą o materialnych stronach kapłaństwa zamiast skupić się na tym, co chcą im przekazać kapłani...
Podobnie zresztą kobiety jako zakonnice też mogłyby mieć rodziny i dzieci. Zatem chyba nie różniłyby się zbytnio od innych, choć zapewne mogłyby dawać wówczas piękne świadectwo właściwego życia rodzinnego. A jednak na tym między innymi polega specyfika posługi Bogu, którą wybierają, że oddają Mu swoje życie i poświęcają się.
A co do osób, które idą do seminarium w celach tylko zarobkowych - czasem Bóg może przemienić ich serce i mogą faktycznie nawrócić się i zostać powołani...

Wiem, wiem, nawet nasz JP2 mówił, że celibat jest wolnością, która słyuży...
co do Waszych wypowiedzi nasunęło mi się parę myśli...
1. Co jeżeli po kilku latach posługi kapłan odkrywa, że ma powołanie do kapłaństwa, ale nie do celibatu i widziałby się w roli ojca i kapłana. Co wtedy robić? Rezygnować? Zmieniać wyznanie?
2. Moim zdaniem zakon to zakon /przecież są też zakony męskie/ w nich znajdują się przedewszystkim osoby, które w jakiś konkretny sposób utorzsamiają się z pewną regułą i tam uwaga kładziona na przestrzeganie ślubów jest naprawdę bardzo mocna. A tak na marginesie ksiądz to bardzo dziwne i bardzo indywidualne stworzenie Boże.
3. Co do sąsiada naszego kolegi, to myślę, że tzw. kastracja nie jest wg. mnie odpowiednim rozwiązaniem.
4. Kochany kolego, co do przyjrzenia się historii kościoła to ja jako zwykły zjadacz chleba, student i wolontariusz z pasjami (piszę w formie męskiej, bo pisze to przedewszystkim jako człowiek i tak dosłownie to trzeba interpretować) nie mam za wiele czasu na zgłębianie swojej wiedzy - wole wykorzystać ten czas na np. modlitwę, pójście do kościoła na Mszę, ablo zgłębianie Pisma Świetego...

To narazie byłoby na tyle, jak mi się jeszcze coś z wniosków przypomni to coś wystukam na klawiaturze;)

W zakonach, jak piszesz, kładą nacisk na przestrzeganie danych ślubów, co jest oczywiste i zrozumiałe. W końcu skoro ktoś się decyduje... Czyż nie w podobny sposób należy patrzeć na kapłaństwo, choć oczywiście ma swój specyficzny charakter, gdzie łączy się z nim celibat i obowiązuje? Tak oto ludzie powołani decydują się dobrowolnie na celibat, chcąc służyć Panu.
I nie wiem za wiele o takich przypadkach księży, którzy chcieliby mieć dziecko. Bardzo możliwe, że tak jest, bo kapłan, mając kontakt także z dziećmi, może i by chciał mieć własne i może byłby również dobrym ojcem, jednak myślę, że jest na tyle świadomy swego wyboru i jego konsekwencji. Może on przecież pracować z wielu ludźmi (w tym i dziećmi), ma też rodzinę. Wiadome, że to nie to samo co ojcostwo, jednak człowiek sam decyduje o swoim życiu i wybiera drogę...

szkoda tylko, że dopiero po święceniach wielu księży dostrzega, że kapłaństwo to nie jest jednak to:(

Chyba w takim razie pospieszyli się z wyborem i decyzją. Czy to było powołanie...?

nie wiem...moze było faktycznie...tylko, że życie je zweryfikowało Wink